Nadwzroczność, znana również jako dalekowzroczność, i starczowzroczność to dwa różne problemy ze wzrokiem, które chociaż mogą powodować niewyraźne widzenie, różnią się znacznie pod względem przyczyn, rozkładu wieku, objawów i metod korekcji.
Nadwzroczność (dalekowzroczność)
Przyczyna: Nadwzroczność pojawia się głównie na skutek zbyt krótkiej osiowej długości oka (krótka gałka oczna) lub osłabionej mocy refrakcyjnej oka, co powoduje, że odległe obiekty tworzą obrazy za siatkówką, a nie bezpośrednio na niej.
Rozkład wieku: Nadwzroczność może wystąpić w każdym wieku, w tym u dzieci, młodzieży i dorosłych.
Objawy: Zarówno bliskie, jak i odległe obiekty mogą wydawać się niewyraźne, czemu może towarzyszyć zmęczenie oczu, bóle głowy lub esotropia.
Metoda korekcji: Korekcja zwykle polega na noszeniu soczewek wypukłych, aby umożliwić prawidłowe skupienie światła na siatkówce.
Dalekowzroczność starcza
Przyczyna: Starczowzroczność występuje na skutek starzenia się, podczas którego soczewka oka stopniowo traci swoją elastyczność, co skutkuje zmniejszoną zdolnością akomodacyjną oka do wyraźnego skupiania wzroku na pobliskich obiektach.
Rozkład wieku: Starczowzroczność występuje głównie w populacjach w średnim i starszym wieku i prawie każdy doświadcza jej wraz z wiekiem.
Objawy: Głównym objawem jest niewyraźne widzenie bliskich obiektów, podczas gdy widzenie na odległość jest zwykle wyraźne i może towarzyszyć zmęczenie oczu, obrzęk oczu lub łzawienie.
Metoda korekcji: Noszenie okularów do czytania (lub lup) lub okularów wieloogniskowych, takich jak progresywne soczewki wieloogniskowe, aby pomóc oku lepiej skupić się na pobliskich obiektach.
Podsumowując, zrozumienie tych różnic pomaga nam lepiej rozpoznać te dwa problemy ze wzrokiem i podjąć odpowiednie środki w celu zapobiegania i korygowania.
Czas publikacji: 05 grudnia 2024 r